بسم الله الرحمن الرحيم و الحمد لله رب العالمين وصلى الله وسلم على سيد المرسلين، سيدنا محمد وعلى آله وصحبه أجمعين، الحمد لله الذي هدانا لهذا وما كنا أن نهتدي لولا أن هدانا الله.
برادران و خواهران گرامی در هر جایی که هستید؛ همهی شما در جریان تحولات اخیر کشور عزیز افغانستان هستید. ما نیز در اتحادیه جهانی علمای مسلمان این تحولات را دنبال میکنیم. اتحادیه مشغول بررسی و اظهار نظر در مسایل افغانستان است و آماده است تا آنچه در توان دارد به افغانستان و رهبران جدید و دولت آیندهی آن تقدیم کند. این مسألهی اصلی ما و موضوع این مقوله است. انتظار میرود اتحادیه در این خصوص یک بیانیه یا فراتر از بیانیه صادر کند.
به طور کلی اتحادیه جهانی علمای مسلمان نسبت به تحولاتی که در روزها و هفتههای اخیر در افغانستان رخ داده است خوشبین است و به ویژه تحولات دو روز گذشته در کابل پایتخت این کشور.
اتحادیه با نگاهی خوشبینانه، تحولات روزهای اخیر و مرحلهی جدیدی را که آغاز شده است به مردم افغانستان و رهبران آن به ویژه حرکت طالبان تبریک و شادباش میگوید.
دغدغهی اصلی اتحادیه حفظ جان مردم است و همواره با نمایندگانی که برای مذاکرات صلح در دوحه شرکت میکردند تماسهایی داشت و بر پرهیز از خونریزی و حفظ جان مردم تأکید میکرد. زیرا در هر حال در جنگهای داخلی جان انسانهای بیگناه در معرض خطر قرار دارد.
ما در اتحادیه جهانی علمای مسلمان پیش از این به طالبان تبریک گفته بودیم که توانسته است به توافقی برسد که نیروهای خارجی و سربازان آمریکایی از افغانستان بیرون بروند و این در حقیقت پیروزی نخست و یک دستاورد بزرگ است. اخراج نیروهای مهاجم آمریکایی و اروپایی یک دستاورد بزرگ برای افغانستان است که به برکت جهاد و صبر و فداکاری طالبان به دست آمده است.
اما پس از آن ما همیشه آرزو داشته و داریم که سایر مشکلات و اختلافات داخلی جامعهی افغانستان و چنددستگی میان رهبران افغان، با صلح و سازش و تفاهم و همکاری حل شود و شکر خدا هفتهها و روزهای اخیر نشان داد که همهی امور در همین راستا است. مدارا و سازش و هماهنگی بین رهبران و سرانجام بین حرکت طالبان بسیار مهم است.
دیدیم که مسؤولان بلندپایهی دولت و نظام پیشین در فتح شهرها با حرکت طالبان همکاری دارند؛ این چیزی بود که در لحظات پایانی به ویژه در کابل به خوبی دیده شد و شایستهی تمجید و ستایش است؛ اگر همگان دست همکاری و همبستگی دراز کنند مایهی خوشحالی و افتخار است و از مرحلهی جدید و پرخیر و برکتی خبر میدهد. در فضایی سرشار از صلح و مدارا و همکاری تا جایی که رهبران بلندپایهی نظام سابق هم خود را در اختیار برادران طالبانی خود قرار دادهاند.
دیدیم که طالبان یک نفر را اعدام نکرد و خونی بر زمین نریخت؛ به قصد حفظ امنیت شهرها و داراییهای عمومی فرمان عفو همگانی صادر کرد. به محض فتح شهرها، در زندانها را گشود و زندانیان مظلوم را آزاد کرد. زندانهایی که قبرستانی برای زندگان بودند و گشودن آنها خبر از دوران جدیدی میدهد. همهی این تحولاتی که در راه است جای آن دارد که به مردم افغانستان و طالبان تبریک گفته شود و نیز رهبران نظام پیشین افغانی که در مرحلهی نوین و زندگی جدید با طالبان همکاری کردهاند.
به مردم افغانستان تبریک میگوییم که هیچ ناامنی و غارت و تجاوزی در کشور دیده نشد؛ از کارهای ناروایی که به محض مختل شدن اوضاع در یک کشور رخ میدهد خبری نبود.
این نظم و اخلاق و انضباط و همافزایی که در این شرایط دشوار و وضعیت انتقالی مشاهده شده سزاوار تقدیر و تشکر است؛ در شرایطی که هیچ قدرت مشخصی وجود ندارد که کنترل اوضاع را در دست گیرد. با این حال مردم در بسیاری از ولایتها و ادارهها و شهرهای افغانستان یک شیوهی رفتاری سرشار از فرهنگ و تمدن را از خود نشان دادند که شایستهی مردم مسلمان و خوشقلب افغانستان است.
با این حال ما به رهبران جدید طالبان سفارش میکنیم این روح سازش و مدارا را برای همیشه و نه موقتا حفظ کنند. بکوشند همواره همین رویه و ارتباط بین رهبران و طرفها و مذاهب و مناطق مختلف در افغانستان حاکم باشد زیرا تفاهم و همکاری تنها راه موفقیت است و آشفتگی دوباره معنایش این است که جنگ و برادرکشی باید تا زمان نامشخص ادامه داشته باشد که دیگر از توان مردم افغانستان و دیگر مسلمانان خارج است. مسلمانان جز صلح و همدلی و همکاری برای افغانستان نمیخواهند.
به برادرانمان در حرکت طالبان و دیگر رهبران افغان میگوییم که افغانستان در مرحلهی اخیر و دوران نوین و آیندهی نزدیک و دور به همهی فرزندانش نیازمند است؛ به اقشار مختلف مردم افغان و همهی مناطق و مذاهب و رویکردها نیازمند است.
این مرحلهای است که همگان باید نقش و جایگاه خود را داشته باشند؛ روشنفکران، علماء، رهبران، معتمدان قبایل و سران احزاب و جریانهای گوناگون باید مجال فعالیت داشته باشند. باید حرفشان شنیده شود و در ساخت افغانستان نوین شریک باشند.
افغانستان از هیچ یک از زنان و مردان و پیران و جوانانش بینیاز نیست؛ بهتر آن است که ببینیم همهی مذاهب و رویکردها و نژادها و قومیتها در افغانستان گرد هم آمدهاند و بر محور اسلام و وحدت و مصلحت افغانستان تشریک مساعی دارند.
میخواهیم وضعیت نوین و حکومت و رهبران جدید در افغانستان، نهادهای مستحکمی را برای دولت نوظهور این کشور بسازند. نهادهایی بر اساس شورا و مشارکت همگانی و برمدار صداقت و لیاقت بنا میشود و به نمایندگی از همهی اقشار مردم افغانستان بدون استثناء فعالیت میکند. این دولت باید هر چه سریعتر شکل گیرد و الزامات مرحلهی نوین را مراعات کند. اینها نهادهای موقتی هستند اما به هر حال باید نمایندهی همهی مردم افغانستان، جریانها، مذاهب، طبقات و رویکردهای موجود در این کشور باشند. همهی اینها باید در سایهی شریعت اسلامی شکل گیرد که طالبان و پیش از آنان مجاهدین افغان حامل پرچم آن بودهاند. همگان متعهد بوده و هستند که شریعت اسلامی، زمین و آسمان و خاک و سقف آنان است و در سایهی چنین شریعتی مجال فعالیت برای همگان فراهم است و هر کس از جایگاه و کرامت و حرمت خود برخوردار است.
ما در اتحادیه جهانی علمای مسلمان با دقت و خوشحالی پیگیر تحولات افغانستان هستیم؛ در حقیقت مسلمانان و جهانیان رخدادهای این کشور را زیر نظر دارند؛ برایشان مهم است بدانند ادارهی امور چگونه خواهد بود و روند حوادث به کدام سمت خواهد رفت؟ آیا آینده با گذشته تفاوت خواهد داشت؟ آیا رهبران و حکومت جدید الگویی از رحمانیت و همکاری و رشد و توسعهی اسلامی خواهند بود؟ چگونه این امر را محقق خواهند کرد؟ اتحادیه و مسلمانان و جهانیان همه منتظرند.
اتحادیه این مسأله را دنبال میکند تا پیشنهادات خود را ارائه دهد و با اشارهی برادران افغانی خود با علمای آن دیار همکاری خواهد کرد. افغانستان سرشار از علما است و ما آمادهایم آنان را به حضور بپذیریم. آمادهایم نزد آنان برویم و در هر مکانی با آنان دیدار داشته باشیم و پیرامون مسائل اسلام و اجرای هر چه بهتر شریعت اسلامی گفتگو کنیم.
اتحادیه آمادهی برگزاری نشستهای باز و پیاپی است و دیروز و امروز شماری از اعضای هیأت امنای اتحادیه در شهر استامبول ترکیه گرد هم آمدهاند و تحولات افغانستان را پیگیری میکنند. من هم با آنان در ارتباط هستم تا هر چه در توان داریم به برادرانمان در افغانستان و رهبران جدید و حکومت پیش رو تقدیم کنیم.
شیخ احمد ریسونی
رئیس اتحادیهی جهانی علمای مسلمان
نظرات
افراسیاب اخگر
26 مرداد 1400 - 11:13متاسفم که اتحادیه جهانی علمای مسلمین، در قضاوت در مورد قضایای سیاسی از معیار واحد و یکسانی پیروی نمیکند. کودتای سیسی بر علیه مرسی و حرکت اخیر رئیس جمهور تونس در منحل کردن پارلمان تونس را محکوم میکند( که موضع گیری درستی است و باید محکوم کرد) اما اشغال غیر قانونی شهرها و روستاها توسط طالبان و با زور اسلحه را قابل تقدیر میداند و آن را تبریک میگوید. مگر دولت اشرف غنی و پارلمان و سایر موسسات قانونی با رای و مصالحه همهی احزاب و جریانهای افغانی تشکیل نشده بودند، دقیقا همانند موسسات و پارلمانهای مصر دوران مرحوم مرسی و پارلمان فعلی تونس؟ خوب چرا شورش بر علیه موسسات قانونی در مصر و تونس از نگاه اتحادیه علما، کودتاست و قابل نکوهش اما عین همین اقدام بر علیه موسسات قانونی افغانستان فتح و پیروزی نام دارد و به کودتاچیان تبریک و تهنیت میفرستند؟ آیا اتحادیه جهانی علما هم از تاکتیک کمونیستها و احزاب چپ خاورمیانه سرمشق گرفته که برای آنها هم هدف وسیله را توجیه میکند؟؟!! مگر بارها و بارها حکومت و پارلمان قانونی افغانستان به طالبان پیشنهاد صلح نداده بودند و نگفته بودند شما هم در انتخابات ریاست جمهوری و پارلمان کاندید معرفی نمایید و خود را در معرض رای ملت قرار دهید؟ پس چرا طالبان بجای شرکت در انتخابات با زور اسلحه پاکستان و چراغ سبز ایران خود را بر ملت افغانستان تحمیل کرد؟؟... خیلی متاسفم از این سیاست یک بام و دو هوای احزاب و جریانهای اسلامی.... پس به دیگران هم این حق را بدهید تا کودتای سیسی را انقلاب رهایی بخش بنامند.
منصور
27 مرداد 1400 - 06:20سلام. اتحادیه با بررسی درست اوضاع، بهترین تصمیم رو گرفت. طالبان ۲۰ سال قبل با حمله ناتو و آمریکایی ها ساقط شدند. طالبانی که از مشروعیت مردمی برخوردار بودند. مردم آنها را میخواستند و لذا بدون جنگ و خونریزی و با مصالحه با ریش سفیدان و علمای مناطق، و با توجه به فساد و بی ریشه بودن حکومت اشرف غنی، توانستند شهرها را یکی پس از دیگری تصرف کنند و مردم هم از آنها استقبال کردند. حتی شیعیان مناطقشان را بدون جنگ به طالبان سپردند. ناکارآمدی دولت مورد حمایت آمریکا بر همگان آشکار بود. در هر دو دوره انتخاباتی که اشرف غنی و دکتر عبدالله مشارکت داشتند، نهایتا دولت را تقسیم کردند و عملا کشور بشکل ملوک الطوایغی اداره میشد. لذا بهترین مسیر برای افغان ها شکل گرفت. از دخالت غربی ها در جهان اسلام، آنچه در مصر و تونس رخ داد بدرستی متوجه میشویم که آنها دموکراسی و انتخابات و مردمسالاری رو تا حدی قبول دارند که دولت های لاییک و گاها سرسپرده، از آن برخیزند. در غیر اون صورت، اطلاعات هایشان با پول پادشاهیهای عرب وارد میدان میشوند و به انتخابات پایان میدن. تعامل غرب با حکومت های سکولار غیرمردمی دیکتاتور خیلی راحت تر بوده، تا با حکومت های واقعا مردمی. لذا به تغییر طالبان با دید مثبت بنگریم و به فیصله علما احترام بگذاریم و در کنار اسلامگرایانی چون حماس و اتحادیه و حرکت های اسلامی جهان عرب و غیر عرب، در کنار اکثریت مردم افغانستان، خوشحال و امیدوار باشیم. با احترام.
میلاد
27 مرداد 1400 - 05:42البته بهتر بود این جناب رئییس اتحادیه اشاره می فرمودند برادران تولید کننده خشخاش مان!!!!!!